Modlitwa wstawiennicza niesie ze sobą wiele łask. Trzeba pamiętać, że nie wiąże się ona z żadnym magicznym spełnianiem próśb i życzeń. Jej skutkiem jest nie tylko uzdrowienie fizyczne, czy psychiczne, ale przede wszystkim głęboka przemiana serca, nawrócenie uczynione mocą Pana Jezusa.
Czym jest modlitwa wstawiennicza?
Modlitwa wstawiennicza obecna jest w Kościele od jego początków. Wymownym tego świadectwem są m.in. pisma Ojców Kościoła. W tekście pochodzącym z II wieku, autorstwa św. Justyna, będącym najstarszym zachowanym opisem chrztu, czytamy: „My tedy po udzieleniu kąpieli temu, który uwierzył i do nas się przyłączył, prowadzimy go na miejsce, gdzie gromadzą się bracia, by wspólnie modlić się za siebie /…/”. Liturgiczne teksty Mszy św. pochodzące z przeszłości również obfitują w wezwania wstawiennicze. Już w IV wieku podczas liturgii Mszy św. modlono się za żywych i zmarłych. W trakcie przygotowania darów ofiarnych diakon odczytywał ich imiona z tabliczek powleczonych woskiem, które nazywano dyptykami. Śladem modlitwy za siebie i innych jest również zachowane do dzisiaj w liturgii prastare greckie wezwanie Kyrie eleison. We współcześnie sprawowanej liturgii Eucharystii, jak również w obrzędach sakramentów często można usłyszeć wstawiennicze wezwania modlitewne.
Modlitwa wstawiennicza jest darem Ducha Świętego. To sam Duch Święty przyczynia się za nami w błaganiach zgodnie z wolą Bożą (Rz 8,26-27). Modlić się wstawienniczo oznacza równocześnie jednoczyć się z Chrystusem Zmartwychwstałym, który żyje i wciąż wstawia się za nami do Ojca (Hbr 7,25). Chrystus bowiem wszedł do samego Nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga (Hbr 9,24).
Jest to zatem modlitwa o charakterze prośby, w której jedna osoba lub grupa osób wstawia się do Boga za drugim człowiekiem. Jest to najbardziej bezinteresowna modlitwa prośby, ponieważ jest błaganiem Boga o łaski dla innych osób, czasem zupełnie nieznanych.
Celem głównym modlitwy wstawienniczej jest oddanie chwały Bogu oraz zbawienie człowieka. Nie są to magiczne formuły, wypowiadane przez grupę osób, których celem jest jedynie spełnienie naszych pragnień. Jeżeli nawet modlitwa wstawiennicza dotyczy konkretnych sytuacji, zranień, chorób lub błogosławieństwa, to zawsze ostatecznie zmierza ona do zbawienia człowieka i objawienia chwały Boga. Ważną i oczywistą kwestią dotyczącą rozmów podczas modlitwy wstawienniczej jest zachowanie w tajemnicy przez uczestników modlitwy spraw, o których jest mowa.
Modlitwa wstawiennicza nie może zastąpić sakramentu pokuty lub być jego namiastką. Brak nawrócenia jest często wręcz przeszkodą w skutecznym prowadzeniu modlitwy. Doświadczenie duchowe i roztropność nakazują zaproponować najpierw spowiedź świętą, a potem modlitwę wstawienniczą. Rozeznanie odnośnie modlitwy wstawienniczej jest przeprowadzone przez osoby, które mają duże doświadczenie życia duchowego oraz odznaczają się osobistym, głębokim życiem modlitewnym.
Św. Ignacy powiedział, że mamy prosić tak, jakby wszystko zależało od nas, a oczekiwać tak, jakby wszystko zależało od Boga. Jeśli więc potrzebujesz wsparcia modlitewnego, jeśli potrzebujesz wspólnoty ludzi, którzy razem z Tobą będą błagać Boga w Twoich intencjach, daj się zachęcić przez Jezusa: Przyjdź do mnie ty, który utrudzony jesteś i ty, która obciążona jesteś, a Ja was pokrzepię (Mt 11,28).